در مقدمه کتاب آمده است:

   امروزه از گردشگری به عنوان صنعتی با اهمیت یاد می شود که شاخه های گوناگون دارد و فعالیت در هر یک از این شاخه ها نیازمند تخصص و آگاهی فراوان است. با گذر زمان و پیشرفت چشمگیر صنعت گردشگری، به زودی این صنعت در حوزه های مختلف به صورت جداگانه و تخصصی نمایان خواهد شد و عامل تفکیک، تنها قصد و نیت گردشگر خواهد بود.

 حوزه گردشگری دامنه بسیار وسیعی دارد. یکی از این شاخه ها گردشگری پزشکی است که از آن به عنوان گردشگری سلامت یاد می شود. گردشگري سلامت يك شاخه از گردشگري است كه در دنيا طرفداران بسياري داشته و دولت هاي زيادي را هم به سرمايه گذاري و برنامه ريزي در این عرصه ترغیب کرده است. سازمان جهانی بهداشت(WHO ) به طور خاص گردشگری سلامت را چنین تعریف می کند: استفاده از خدماتی که به بهبود یا افزایش سلامتی و افزایش روحیه فرد (با استفاده از آب های معدنی، آب و هوا یا مداخلات پزشکی) منجر می‌شود و در مکانی خارج از محل سکونت فرد که بیش از 24 ساعت است، به طول مي‌انجامد. گردشگری پزشکی به عنوان یکی از شاخه های گردشگری سلامت، پدیده ای رو به رشد در قرن21 است که یکی از سریع ترین رشدهای بازار گردشگری را داراست. در واقع دیگر به گردشگری و سفر نمی توان با دیدگاه سنتی که سفر را مسئله ای غیر ضروری قلمداد می کند، نگریست. زیرا دستیابی به رشد و توسعه از آمال همه ی جوامع و کشورهاست و همواره راه ها و ابزارهای مختلفی جهت تحقق این هدف مورد استفاده قرار می گیرد. گردشگري پزشكي به عنوان شاخه اي از گردشگري سلامت منجر به، به وجود آمدن فضايي شده كه در آن بيماران براي دريافت خدمات پزشكي به فراتر از مرزهاي ملي سفر      مي كنند. اين خدمات مي تواند شامل درمان هاي انتخابي، درمان هاي ضروري و تخصصي، جراحي هاي ماژور و مینور و مراقبت هاي دندان پزشكي باشد و حتي غربالگری های روتين سلامتي را نيز در بر مي گيرد.

حوزه گردشگری یکی از پارامترهایی است که درکشورهای درحال توسعه مورد توجه ویژه قرارگرفته است. ولی کشورهای درحال توسعه آن طورکه باید به این مقوله توجه نداشته و سرمایه گذاری درخور و شایسته ای در این زمینه انجام نداده اند. این درحالی است که این غفلت از سوی کشورهایی مانند ایران صورت می گیرد که از نظر قابلیت ها و پتانسیل های گردشگری بسیار غنی است.